Abaddon

داستان هیرو :

من فرزند Avernus‌ام… جایی که از دل سنگ‌های باستانی، مه‌ای سیاه بیرون می‌خزد و در خود، نیرویی پیش‌گویانه و ناشناخته دارد.
هر نوزادی از خاندان ما در همان مه غسل داده می‌شود، تا پیوندش با قدرت‌های اسرارآمیز زمین شکل بگیرد. از کودکی به ما می‌آموزند که نگهبان سنت‌ها و افتخار نیاکانمان باشیم… اما حقیقت را فقط معدودی می‌دانند: ما نگهبان هیچ چیز نیستیم، جز خودِ مه… و مه، نیتی دارد که هنوز حتی من هم نمی‌دانم چیست.

آموزش هیرو abaddon

وقتی نوبت من رسید و در سرچشمه غسل داده شدم، چیزی متفاوت رخ داد. می‌گویند در چشمان من نوری ظاهر شد — نوری از درک، از دانشی که نباید در نوزادی باشد. همان لحظه، کاهنان در سکوت به هم نگریستند.
من رشد کردم، با این انتظار که مثل دیگران شمشیر به دست بگیرم و در جنگ، از نام خاندان دفاع کنم.
اما روح من، راه دیگری می‌خواست.

وقتی بقیه عرق می‌ریختند و تیغه‌ی فولاد را می‌آزمودند، من در کنار مه سیاه می‌نشستم. نفس می‌کشیدم. می‌نوشیدم. گوش می‌دادم..(آموزش هیرو abaddon)

ه با من سخن می‌گفت. نه با کلمات، بلکه با احساس، با بینشی که از اعماق زمین می‌آمد. آرام آرام، من بخشی از آن شدم… و او بخشی از من.

بقیه، از من می‌ترسیدند. پیران خاندان می‌گفتند که وظایفم را فراموش کرده‌ام، که ایمان را در سایه گم کرده‌ام.
اما روزی که سوار بر اسب، وارد میدان نبرد شدم… همه سکوت کردند.
آن‌جا بود که مه، حقیقتش را آشکار کرد.

دیدم چگونه دشمنانم یکی‌یکی در برابرم می‌افتادند،
چگونه مرگ، از من دوری می‌کرد،
چگونه زندگی، به فرمان من بازمی‌گشت.

در آن لحظه فهمیدم — من تنها محافظ خاندان Avernus نیستم.
من خود، صدای مه هستم.
زاده‌ی تاریکی، نگهبان مرگ و زندگی. و تا زمانی که مه در رگ‌هایم جاری است، هیچ مرگی قدرت خاموش کردن نام Abaddon را نخواهد داشت.

درباره هیرو :

یارانش یا خودش را از حملات محافظت می‌کند.

Abaddon توان آن را دارد که حملات دشمن را به نیروی درمان خود بدل کند، و از هر یورشی جان به در برد. با سپرگذاری بر خود یا هم‌رزمانش و پرتاب حلقه‌ی دو‌لبه‌اش به‌سوی دوست یا دشمن، همیشه آماده است تا بی‌درنگ به دلِ میدان نبرد بتازد.